Veel jongeren vinden maar geen eigen huis. Er hoeft maar iets te gebeuren, en ze staan op straat. De 24-jarige Kenny is al meer dan zes jaar op zoek naar een eigen plek. ‘Ik vind het vooral irritant om geen adres te hebben.’ (meer…)
Lees verder
dakloos
‘Ik lig daar, en ik zie vanuit mijn ooghoek hoe de broeder die strijkijzers aan het opladen is om me nog een opdonder te verkopen. En ik roep: “Hé, ik ben er alweer, hoor!”. Maar ik vergeet te ademen. Pijn doet het niet, maar terugkomen, dat is vervelend. Vooral dat gedoe. Een infuusje, een bloeddrukbandje, een pijp in mijn strot. Ik vergeet adem te halen. “Als je nu niet zelf ademt krijg je die pijp weer terug”, zegt die broeder.
Lees verder‘Elke dag ben ik dankbaar en trots dat ik eindelijk mijn huisie heb’, zegt Rafik Haddou (40). Hij zet glazen koffie op tafel, pakt een stoel en schuift die in het strookje zonlicht dat door het raam naar binnen valt. Binnen hoor je de gedempte geluiden van de straat. ‘Ik voel me zo thuis. Als ze me hier ooit uit willen krijgen moeten ze me tussen zes plankjes naar buiten dragen.’ Hij grijnst. ‘De dag dat ik de sleutel kreeg
Lees verderJerry Winkler was jarenlang dakloos, tot hij erachter kwam wie zijn biologische vader was: een overleden multimiljonair. Nu woont hij weer in een huis. ‘De eerste tijd hield ik altijd binnen mijn jas aan. Klaar om weer weg te gaan.’ Tekst: Brechtje Keulen Fotografie: Piet Hermans Johan Cruyff is dood. ‘Een legende, een icoon. En een rasechte Amsterdammer. Dat ben ik zelf ook.’ Jerry Winkler heeft eerder deze week het condoleanceregister voor Cruyff getekend in de Amsterdam Arena en
Lees verderDit stuk over impliciet racisme verscheen eerder in straatkrant Z!. Via het International Network of Street Papers (INSP) werd het deze week gepubliceerd in Big Issue Korea. Tekst: Brechtje Keulen en Roberto Luis Martins. Beeld: Piet Hermans.
Lees verderEsther van der Meer (28) was vrijwilligster bij project Buddyzorg van De Regenboog Groep. Ze trok een jaar op met Boekie Crispijn (50), die in de woonvoorziening van HVO Querido op IJburg woont. ‘Dankzij Esther ben ik eindelijk volwassen geworden.’ Esther: ‘Ik werkte vier dagen in de week op kantoor bij een payrollbedrijf. Hartstikke leuk, maar wel commercieel. Eigenlijk wilde ik ook iets zinvols doen voor de samenleving. Ik was nog nooit met dak- en thuislozen in aanraking gekomen,
Lees verder