Voor weekblad De Groene Amsterdammer ging ik op pad met Filip – een man van 50 die dakloos was geraakt en op zoek ging naar een slaapplaats voor de nacht. Dat viel niet mee: economisch daklozen krijgen niet altijd toegang tot opvang. Lees het volledige artikel op Blendle.
Nog diezelfde nacht voelde Filip aan de deur van het Dienstencentrum van het Leger des Heils op Schiphol. Dicht. Nu, kwart voor elf de volgende ochtend, komt hij terug. Hij heeft hooguit vier uur geslapen in de afgelopen etmalen en hij rilt. Binnen houdt hij zijn jas aan. Hij klemt zijn hand om een kop koffie terwijl hij met medewerker Esther praat. Soms trekt hij een beetje met zijn gezicht. Van vermoeidheid, maar ook omdat het hem niet koud laat hier naar binnen te stappen. Het woord ‘dakloos’ slikt hij in. Hij zegt liever dat hij zonder huis is komen te zitten. ‘Ik ga nu mijn kaarten op tafel leggen. Ik loop al twee jaar rond als een kip zonder kop en ik kom geen stap verder. Ik heb hulp nodig.’
Onder de oprit naar de A4 staat een klein grijs gebouw met op de zijmuur het rode schild van het Leger des Heils, afdeling Welzijn en Gezondheidszorg Noord-Holland. Aan de overkant van de straat liggen het Sheraton en het Hilton Hotel. Voor de deur staan wat lege bagagekarretjes. Twee keer per dag kunnen daklozen hier terecht voor een kop koffie.
….lees verder op Blendle.